Mostrando entradas con la etiqueta Intertextos / Documentos / Traducciones a otros idiomas. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta Intertextos / Documentos / Traducciones a otros idiomas. Mostrar todas las entradas

martes, 12 de mayo de 2015

"Bouteille à la mer", de Jorge Teillier. Traducción de Stéphane Chaumet





Et toi tu veux écouter, tu veux comprendre. Et moi
je te dis : oublie ce que tu écoutes, lis ou écris.
Ce que j’écris n’est pas pour toi, ni pour moi, ni
pour les initiés. C’est pour la fille que personne
n’invite à danser, les frères qui affrontent
l’ivresse, et ceux qui méprisent les gens qui se prennent
pour des saints, des prophètes ou des puissants.












miércoles, 11 de junio de 2014

"Ezezagun bat txistuka ari da basoan", de Jorge Teillier. Traducción de Aitor Antuñano





Ezezagun bat txistuka ari da basoan.
Patioak belainoz betetzen dira.
Aitak maitagarrien ipuin bat irakurtzen du
eta neba hilak ate ostetik aditzen du.

Leihoan itzaltzen da
bidea adierazten zigun argizaria.
Irrikaz geunden etxera itzultzeko,
bainan pausatzen gara nora joan jakin gabe
ezezagun bat basoan txistuka ari denean.

Gure betazalen atzetik negua ageri da
ekarriz elur bat mundu honetakoa ez dena
eta ezabatzen dituena gure hatzak eta eguzkiaren hatzak
ezezagun bat basoan txistuka ari denean.

Erran behar genuen ez gaitzaten jada itxaron,
bainan lengoaiaz aldatu gara
eta inork ezingo gaitu ulertu entzuten dugunok
basoan ezezagun bat txistuka.




















sábado, 9 de febrero de 2013

Tarjeta de Ancón Inn, bar en Panamá




Ancón Inn el paraíso de los hombres solteros
Donde las noches son verdes y las cervezas azules



















domingo, 12 de agosto de 2012

"Anüanülen ta ina kütral", de Jorge Teillier. Traducción de Víctor Cifuentes





Anüanülen ta ina füchanarchi kütral püle
Leliwülneñmafin ñi ange ta chem feypiwümenon ta iñche.
Leliwülfin ti metawe chew petu mülemum ta pülku,
Leliwülfin may tayu llawfeñ em mewüfkanetew ta kewlun kütral.

Tüfachi küyen ka feyti chi küyen kamüten kiñentrür nga iñchu
            ta pezantükufilu
Itultükunefule wüme nga ñi ange ta ina kütral,
Ka tayu llawfeñ llenga mewüfkanetew ta kewlun kütral.
Pefuli chinga kiñe nemül.

Tüfachi küyen ka feyti chi küyen kamüten kiñentrür nga iñchu
            ta pezantükufilu:
Petu lüykülüykümekekay ko, aychüfi ngachi intas anümka
            we mawünlu mew.
Welu tayu llawfeñ mewüfkanetew ta kewlun kütral
Zoy alün mongey ta iñchu mew.

Femi llenga, tüfachi küyen ka feyti chi küyen kamüten kiñentrür
            nga iñchu ta pezantükufilu
–Iñche meñolkefun em nga intas mew tüfichi puke kuwü,
            tüfichi puke kuwü
Apolkefuy em pülku mew ñi karu ngati–.
Kizu ta azkintunefi füchanarchi kütral.




















viernes, 10 de agosto de 2012

"Secret Autumn", de Jorge Teillier. Traducción de Mary Crow






When the loved daily words
lose their meaning
and bread cannot be named,
or water, or window,
and all dialogue has proven false
that wasn’t with our own desolate image,
when you can still look over the tattered Pictures
in your kid brother’s book–
then it’s good to greet the cloth and the dishes arranged on the table,
good to see that the cherry liqueur grandmother made
and the apples put buy for safekeeping
converse their happiness in the old sideboard.

When the form of trees
is merely the slight memory of their form,
a lie invented
by autumn’s turbid memory,
and days have the confusion of the attic
no one climbs up to,
and the cruel whiteness of eternity
makes Light flee from itself–
then something reminds us of the truth
we love even before we know it:
branches snap lightly,
the pigeon coop is filled with fluttering,
the granary dreams again of the sun,
we Light for the party
pale candelabras in the dusty parlor,
and silence reveals to us the secret
we didn’t want to hear.









en From the Country of Nevermore, 1990








jueves, 19 de abril de 2012

"El molino" y "Lied de la higuera", de René Char

© Traducción de Juan Carlos Villavicencio



El molino

Un largo ruido que viene por el techo;
Las golondrinas siempre blancas;
El grano que salta, el agua que muele,
Y el recinto donde el amor se arriesga,
Relumbra y marca el paso.



en Fureur et Mystère, 1967






Lied de la higuera

Tanto heló que las lechosas ramas
Maltrataron la sierra, se rompieron las manos.
La primavera no vio reverdecer a las graciosas.

La higuera solicitó al señor de lo yacente
El arbusto de una nueva fe.
Pero la oropéndola, su profeta,
La cálida aurora de su retorno,
Al posarse sobre el desastre,
En vez de morir de hambre, murió de amor.



en Le Nu perdu, 1971






Le Moulin

Un bruit long qui sort par le toit; / Des hirondelles toujours blanches; / Le grain qui saute, l'eau qui broie, / Et l'enclos où l'amour se risque, / Étincelle et marque le pas. //



Lied du figuier

Tant il gela que les branches laiteuses / Molestèrent la scie, se cassèrent aux mains. / Le printemps ne vit pas verdir les gracieuses. // Le figuier demanda au maitre du gisant / L' arbuste d`une foi nouvelle. / Mais le loriot, son prophète / L' aube chaude de son retour, / En se posant sur le désastre / Au lieu de faim, périt d' amour. //









jueves, 22 de marzo de 2012

Carta de Pablo Neruda a la SECH en favor de Jorge Teillier




ISLA NEGRA
18-4-1964

Queridos compañeros:

Mi primera palabra sea para congratularlos por la honrosa designación de que han sido objeto al ser elegidos Directores de la Sociedad de Escritores de Chile por el nuevo período.

No sé si les parecerá insólito que en esta carta de felicitación, les solicite a ustedes que el primer acuerdo del nuevo Directorio sea el de derogar la suspensión como socio del poeta Jorge Teillier.

No es mi propósito discutir el origen de esta medida.

Sólo quiero decirles que me harían feliz si toman el acuerdo que les pido.

Mis fraternales saludos para cada uno de ustedes.




Pablo Neruda








miércoles, 23 de noviembre de 2011

"Pequena confissão", de Jorge Teillier. Traducción de Antonio Miranda





(en memoria de Serguei Esenin)


Sim, é certo, gastei meus cotovelos nas barras dos bares.
As donzelas me amaram mas preferia as putas.
Talvez nunca devia ter deixado
O país de tetos de zinco [*]  e cercas de pau.
No meio do caminho da vida
Vago pelos arredores do povoado
E nem sequer que se ouvem as carretas
Cuja música amo desde pequeno.
Despertei com vontade de fazer um testamento
— desejo que lhe ocorre a todo mundo —
Mas preferi olhar uma pistola
A única amiga que não nos abandona.

Tudo que se diga de mim é verdadeiro
E a verdade é que não me importa muito.
Me importar sonhar com caminhos de barro
E gastar meus cotovelos nas barras dos bares.

“É melhor morrer de vinho que de tédio”.
Sem pensar que possa haver novas colheitas.
Tanto faz que as amadas rolem de mão em mão
Quando se gastam os cotovelos nas barras dos bares.

Não devia jamais sair do povoado
Onde qualquer um pode ser meu amigo.
Onde crescem as iniciais gravadas
Na árvore do túmulo de minha irmã.

A aragem da manhão é sempre nova
E a saúdo com a uma velha conhecida,
Porque mesmo sendo um boxeador abatido
Vou dar minhas ultimas patadas.

E com o orgulho de sempre
Digo que as amadas podem rolar de mão em mão
Pois sempre é meu o primeiro vinho que oferecem
E gasto meus cotovelos nas barras do bares.

Como sempre voltarei para a cidade
Escutando um perdido ranger de carretas
E sonharei com tetos de zinc e cercas de pau
Enquanto gasto meus cotovelos nas barras dos bares.
















[*] Corresponderia aos nossos tetos de telhas de amianto. N.A.